Ik vind het heerlijk om steeds meer te spelen in mijn leven, mijn innerlijk kind lekker de ruimte te geven om het leven voluit te beleven. Met de hoogte- en de dieptepunten. 
Het maakt alles wat lichter voor mijn gevoel, minder drama. Het werkt heerlijk relativerend om alles, vooral mezelf😎, niet te serieus (meer) te nemen. En om de ontdekkingsreiziger veel meer ruimte te geven. Mijn innerlijk kompas helpt me richting geven, te focussen op de flow 🏄‍♀️

Ik speel ook heel graag samen, voelt zo verbindend. Mijn meisjes helpen me dagelijks de kneepjes van het ‘vak’ herinneren. En we doen prachtige ontdekkingen.

Ik laat me alleen niet graag bespelen, dat voelt manipulatief. Hoe bewuster ik in het leven sta, hoe helderder ik de illusies en manipulaties in mijn en het leven ga doorzien. En hoe zuiverder ik ook in de onderlagen ga voelen. Niet altijd fijn om te voelen maar wel fijn dat ik daardoor bewustere keuzes kan maken. Vanuit vrije wil.

Speel jij graag? Of zou je wel meer willen spelen?
Laat jij (on)bewust met je spelen? Wanneer voelt het nog goed en wanneer bekruipt je een unheimisch gevoel? En geef je daar gehoor aan? Of rationaliseer je dat gevoel weer makkelijk weg? En wat voor patronen ontstaan daardoor in je leven? 
Wat gebeurt er nu in de wereld? En welke rol speel jij hierin?

En bepaal jij je eigen spelregels? Met open vizier? Of weet jij jouw ‘verleidings skills’ goed in te zetten zodat jij anderen kunt bespelen in jouw ‘moves’? En hoe voelt dat? Wat brengt het je? En hoe komt het bij je terug?