Iemand in je omgeving reageert gestresst op een situatie en voor je er erg in hebt voel jij ook stress.
Of iemand verteld een verdrietig verhaal, je krijgt tranen in je ogen en je voelt het verdriet van de ander.
Iemand is geïrriteerd door een situatie en uit zich vergelijkbaar naar jou en vervolgens ben je zelf ook geïrriteerd of raak je samen in een conflict.

Afgelopen vakantie in Malta heb ik goed kunnen ervaren hoe het voelt als je in energie dichtbij bij jezelf blijft. Je registreert wat er om je heen gebeurt, je merkt alles op maar het gaat door je heen. Blijft niet plakken in je ‘systeem’ alsof het van jou is.
Wat een verademing!
Bovendien heb ik ook ervaren wat de impact is als je er niet in meegaat.
Je blijft in de rust en kan daarmee soms een ander ook weer in de rust helpen komen. Zonder dat je daar actief iets voor hoeft te doen, gewoon door te ‘zijn’.

Het begon al bij aankomst op Malta. We gingen de huurauto ophalen en het lukte niet om de borg van 1200€ met de creditcard te betalen. De man reageerde met weinig begrip, legde het alternatief amper uit en zei zelfs: “you give me a headache” 🤔
Als je dan niet mee resoneert op de stress en irritatie van de ander dan blijf je makkelijker ‘staan’. Daarmee bedoel ik dat je toch doorvraagt omdat je iets niet snapt. Je wilt verduidelijking. Je wilt alternatieven bespreken om een goede afweging te maken.
Als je wél mee resoneert dan kun je niet helder meer denken, wordt ook gestressed of geïrriteerd, laat je je makkelijker een alternatief aansmeren wat wellicht niet eens nodig is en bijv meer geld kost.

Het verkeer kan ook zo’n trigger zijn. Vooral als je op vakantie ineens links moet rijden, op een slecht wegdek rijdt en met onduidelijke verkeerssituaties te maken hebt. Je TomTom geeft geen logische aanwijzingen én medeweggebruikers toeteren geïrriteerd naar je.
Kun je in rust blijven? Je niet op laten jagen? Dan maar een verkeerde afslag nemen en de TomTom de nieuwe route laten aanpassen?

We hebben beide situaties meegemaakt; in de stress raken en eigenlijk nog lastigere verkeerssituaties meemaken. Maar ook rustig en bewust erbij blijven en je eigen plan trekken.
Wat een verschil in ervaring.

Als je gevoelig bent voor energieën, stemmingen en sferen dan resoneer je, voor je er erg in hebt, mee met je omgeving.
Voor mij was het een lange weg om bewust te gaan ervaren wat van mezelf is en wat van de ander is. Nu herken ik het onderscheid beter en kan ik makkelijker kiezen om er niet in mee te gaan.
Even afstand nemen. Bewust diep inademen en zuchten om het gevoel wat niet van mij is even de ruimte te geven door het vervolgens met de uitademing te laten gaan.
Zakken in energie en weer beter aarden.
En het gevoel van de ander bij de ander te laten.

Ik kan soms ook afreageren op de ander, met name bij mijn kinderen. Als ik het bij mezelf bemerk dan benoem ik het ook.
Sorry, ik voel dit of dat en het heeft niet met jou te maken. Geef me maar even wat ruimte om het zelf op te lossen.

Herken je het ook bij jezelf? Of bij de ander?
En wat doe jij dan? Hoe reageer je? Hoe ga je ermee om? Werkt het constructief? Of niet?

Voorheen resoneerde ik enorm mee op de energie van de ander. Soms liet ik mezelf onbewust als vuilnisbak gebruiken, herkende ik onvoldoende wat er gebeurde. De ander was geïrriteerd en voor ik het wist was ik ineens de ‘schuldige’ en de zogenaamde oorzaak van de irritatie en moest ik me nog gaan verontschuldigen ook..
Of voelde ik me rot nadat ik met iemand in contact was geweest terwijl er voor mij niet eens een eigen aanleiding was.

En als dit vaker op een dag gebeurde dan snapte ik niet waarom ik me in de loop van de dag niet fijn voelde. Kon ik de aanleiding niet eens meer terughalen.
En mijn patroon was om mijn vervelende gevoel in de avond soms weg te eten, iets te snoepen om me tijdelijk iets beter te voelen (emotie eten).
Het hielp niet, integendeel, het werkte averechts. Want het gaf juist nog een extra portie ongemak erbovenop.

Daarom is het zo fijn om als fijngevoelig persoon te ervaren dat ik nu veel bewuster ben om het onderscheid te bemerken van mijn eigen gevoel en dat van de ander.
En mezelf de ruimte te geven om daar afstand van te nemen.
Het geeft zoveel rust. Zoveel inzicht.
En het helpt vaak ook om vanuit mijn eigen rust de ander ook de ruimte te geven om te ‘zakken’. Of de ander de ruimte te geven om het (evt samen) te doorvoelen, te onderzoeken en los te laten.

Ben jij fijngevoelig en pik je snel gevoelens en sferen op? Merk je dat je er makkelijk in mee resoneert? Verlang je ernaar je fijngevoeligheid vooral als kracht en minder als last te ervaren?
Ik onderzoek graag met je mee welke tools jou hierbij helpen.