Al 2 avonden is mijn dochter boos en ze weet niet waarom. Ze verwijt haar zus: jij maakt me nu boos!

Ze kwam echter al boos thuis, dus ik reageer naar haar zus, “jij maakt haar nu niet boos, ze voelde zich al boos en kan nu weinig van ons hebben. Zullen we haar even met rust laten op haar kamer? Kan ze even rustig worden en dan ga ik straks naar haar toe.”

Opgelucht kijkt ze me aan en even later hoor ik haar lekker zingen in bad. 

Ik loop later naar de kamer van mijn dochter, ze ligt te lezen. Ik leg mijn hand op haar buik en vraag of ze zich nu al iets rustiger voelt. 

Ze vraagt of ik haar kan masseren voordat ze gaat slapen zodat ze weer kan ontspannen.

Ik leg haar uit dat ik daarom regelmatig mediteer, zodat ik dan ook kan ontspannen. En dat ik dan in mezelf zeg dat ik alles mag loslaten, gedachten, situaties maar ook de energie die niet van mij is. Omdat we soms ook energie, gevoelens en stemmingen van anderen kunnen voelen en ‘vasthouden’. 

Vervolgens vertelt ze dat er gister een vriendinnetje verdrietig was omdat ze niet naar school wilde en huilde in de klas en dat ze toen ook verdrietig werd.

Ik vroeg haar; “weet je of je zelf verdrietig was of omdat je haar zo verdrietig zag?”

“Ik vind het moeilijk om te zien als iemand waar ik van hou verdrietig is.”

Vanochtend zegt ze: “mama, het valt me op dat ik me meer boos voel sinds school weer gestart is. Maar ik weet nog niet waarom.”

Hoe leg je je kinderen in kindtaal uit hoe energie werkt en dat sommige mensen iets gevoeliger zijn dan anderen en ook gevoelens en emoties van anderen kunnen oppikken of sneller overprikkeld raken. 

Hoe leg je uit dat je mag leren om te herkennen wat van jou is en wat van de ander? 

Hoe leg je uit hoe je jezelf weer kan ontladen? 

Eerst zelf maar eens goed naleven vermoed ik 😉 walk the talk