Wanneer durf jij je kwetsbaar op te stellen?

En bij wie?

En wat brengt het jou?

Lange tijd durfde ik dat niet.

Ik stond in een overleefstand. Ik stelde hele hoge eisen aan mezelf, had mijn voelsprieten constant uit staan om te voelen wat ik moest doen om me aan te passen, zodat ik het goed zou doen. Om maar geen kritiek te krijgen of om maar niet afgewezen te worden. Mezelf groot en sterk houden was mijn 1e natuur geworden.

Nu besef ik, ik wees mezelf af. Ik was niet mezelf. Ik voelde mezelf een kameleon die zich aanpast om te overleven in een onveilige omgeving. 

Vanwege 2 burnouts kwam de diepe realisatie dat mijn mechanisme lange tijd nodig was geweest om te overleven maar nu niet meer diende. Me zelfs volledig uitputte.

In een veilige omgeving, bij een enkeling, durfde ik heel voorzichtig mezelf steeds een klein beetje meer te laten zien. Mezelf voorzichtig uit te spreken. 

Elke keer voelde ik mezelf een stukje vrijer worden. Een bevestiging hoe belangrijk het is om mezelf in alles te omarmen. 

Mijn kwetsbaarheid delen werd steeds iets makkelijker en de kring waarin ik dit deed werd geleidelijk steeds iets groter.

Nu kan en wil ik niet anders meer dan mezelf in alles omarmen, mezelf alle ruimte geven. En ik voel me er veel krachtiger door. Ik merk wel eens dat een enkeling zich er ongemakkelijk door kan voelen en dat is ook prima. Misschien is zo’n ervaring dan nieuw en tegelijkertijd een uitnodiging.

Als een ander zich kwetsbaar opstelt in mijn bijzijn dan vind ik dat een enorm geschenk. Ook als iemand iets vanuit kwetsbaarheid teruggeeft en het betreft feedback aan mij omdat hij of zij iets niet fijn of leuk vindt van mij. Blijkbaar voelt de ander zich dan veilig genoeg bij me en dat ervaar ik als een groot goed. Want dan is er ruimte voor echte verbinding, dan staat er niks tussen ons in.

Brene Brown heeft er een mooi boek over geschreven en Ted talks gehouden.

“ Kwetsbaarheid is onvermijdelijk in ons leven. Het is overal waar we onszelf laten zien. Maar kwetsbaarheid voelt eng. Als je probeert te ontsnappen aan angst, boosheid, teleurstelling of onzekerheid, dan verdoof je ook vreugde, dankbaarheid en geluk.

We hebben allerlei strategieën om kwetsbaarheid uit de weg te gaan. We maken wat onzeker is zeker, door ons vast te klampen aan bepaalde ideeën of religies en andere waarheiden buiten te sluiten. We zijn perfectionistisch en verstoppen iedere imperfectie. We doen alsof. We verdoven onszelf met alcohol en drugs.

Maar kwetsbaarheid uit de weg gaan betekent het leven uit de weg gaan. Dat betekent niets proberen wat kan mislukken, niets aangaan wat niet gegarandeerd een succes zal zijn, niets van jezelf laten zien wat niet met zekerheid geaccepteerd wordt.

Wees kwetsbaar. Durf lief te hebben met heel je hart terwijl er geen garanties zijn. Voel dankbaarheid en vreugde op die prachtige momenten als je ook bang bent om alles te verliezen. Geloof dat je genoeg bent. Dan stoppen we met schreeuwen en kunnen we luisteren, en zijn we beter naar anderen en naar onszelf.”

Verlang jij ernaar jezelf meer ruimte te geven? Niet steeds aan te passen aan anderen of aan omstandigheden, maar jezelf volledig te omarmen? Met alles wat zich aandient. En mis je nog een veilige plek om deze ‘kwetsbare’ delen in jezelf te gaan ontdekken? 

Graag bied ik je die veilige ruimte zodat jij steeds meer kunt zijn wie je in essentie bent. 

We kunnen heerlijk samen de natuur in gaan, wat lekkers meenemen en samen op expeditie gaan 😀