Mijn meisje, zo’n enorme dierenvriend.

Liefdevol en onbevreesd maakt zij contact met dieren, zij voelen haar liefde en vertrouwen en spiegelen hetzelfde terug. Ik laat haar zoveel mogelijk met dieren in contact komen want als je zo goed met dieren kunt connecten zegt dat heel veel over jezelf. Dieren zijn zo puur.

Of het een groot paard betreft of een zeer waakse herder waar velen bang voor zijn, het maakt haar niets uit. Ze neemt leiding.

Zij is zo afgestemd en ze weet intuïtief hoe ze contact kan maken. Met dieren in contact zijn is nog makkelijker dan met leeftijdsgenootjes.

Ik geniet ervan haar zo zelfverzekerd mee te maken, te zien dat ze zich zo thuis en zo verbonden voelt. Dankjewel Lonneke voor de mooie ontmoeting met Luna. Het laatste wat ze zei voordat ze ging slapen is; “mag ik nog eens naar Luna toe? Mag ik nog een keer paardrijden? En stuurt Lonneke nog een keer foto’s?”

Smelt…

Via haar onbevangenheid zie ik het kleine meisje in mezelf wat vroeger net zo liefdevol, verbonden en onbevreesd in contact was met dieren. Ze helpt me herinneren.