Hij was onrustig, dus ik legde mijn hand op zijn borstkas, op zijn hart. Ik sloot mijn ogen en werd stil. Ik voelde zijn borst rustig op en neer gaan. Hij werd ook stil.

Alles leek stil te staan en vloeide tegelijkertijd, een versmelting in energie.

Zijn hart en mijn hand leken één geheel te zijn geworden. Heel langzaam kwam mijn hand in beweging en het leek alsof ik dieper in zijn borstkas weg zakte, zijn kwetsbare hart kon vastpakken en ik één voor één zijn kwetsuren voorzichtig mocht aanraken. Met zoveel zachtheid strelend dat de kwetsuren leken te ontdooien, op te lossen in het niets. Alles werd zachter, de weg werd steeds vrijer van blokkades. De energie vond zijn weg, steeds sterker stromend. Er kwam heel veel warmte vrij, zijn hart leek te gloeien. Zelfs het tijdsbesef was opgelost.

Na een tijdje opende ik mijn ogen, hij keek me aan met een verdwaasde blik.

“Jeetje was dat? Hoe kon dat? Je zat in me. Je gaf me een hartmassage..

Ik voel nu zoveel, ik kan het gewoon niet beschrijven.”

“Dat hoeft ook niet, voel maar gewoon. Voel maar hoe het voelt als je hart zo open staat en stroomt.”

Ik dankte hem voor zijn vertrouwen, voor het durven toelaten. Wederom mocht ik een prachtige ervaring beleven tijdens een energetische sessie waarbij woorden niet nodig zijn, de lading niet kunnen dekken van de ervaring.

Ik hielp hem een belangrijk deel van zichzelf herinneren; voelen hoe het voelt als je hart volledig open staat.

Wetende dat deze herinnering hem als vanzelf in beweging gaat zetten om de stappen te maken die nodig zijn om vaker en sneller thuis te komen bij zichzelf als zijn hart weer even afgesloten is.

Ik had dolgraag als een vlieg op de muur willen zitten om te kunnen zien hoe hij bij thuiskomst zijn partner in de armen zou sluiten, haar in zijn open hart zou sluiten.