Ik heb ‘de helper’ in mij bedankt voor alles en voorlopig liefdevol een welverdiende sabbatical gegeven.

Dank voor de lessen die mij zijn gegeven.

Nu is het tijd dat mijn innerlijk kompas mij afgestemd leid en ik niet meer vanuit automatisme, vanuit oude patronen, vanuit oude pijnen handel.

Te willen helpen uit eigen diep verstopt liggende behoeften; erkenning, lief gevonden willen worden, geven om zelf (onbewust) te ontvangen, gewenning, behoeften die ik eigenlijk zelf heb en mezelf mag gaan (leren) geven etc.

Zo uitputtend om de focus naar buiten, naar anderen te hebben gericht.

Als ik een impuls om te helpen voel dan doe ik even niks. Ik blijf ermee zitten totdat ik voel of het mijn intuïtie is die mij iets toefluistert of niet. Bij twijfel doe ik niks. I surrender..

Als ik me laat leiden door mijn intuïtie dan ben ik nog steeds behulpzaam maar vanuit een andere bron, vanuit de afstemming. Want natuurlijk is helpen mooi, is de helper nodig, maar niet meer gestuurd vanuit eigen onvervulde behoeften.

En dan is mijn hulp waarschijnlijk anders dan die van de helper. Ik laat de verantwoordelijkheid bij de ander, neem niet meer over, ga niet dragen, ontneem de ander zijn of haar les niet, ieder op zijn of haar eigen tempo, een gezonde balans etc.

En de hulp gaat niet meer ten koste van mezelf. Meer ‘zijn’ dan ‘doen’.

Hoe (over)actief is de helper in jou?

En van waaruit komen je impulsen? Hoe is het met jouw eigen energielevel gesteld?

Wil je meer inzicht op jouw onbewuste patronen hierin? Of herken je je patronen maar vind je het lastig om ze te doorbreken?

Ik help je graag. Oh nee… 😖

Ik zet graag mijn innerlijk kompas in om samen met je mee te onderzoeken zodat jij jouw eigen antwoorden kunt vinden 😁