Een tijd geleden heb ik iemand een stukje begeleid in haar proces om dichterbij zichzelf te komen en meer in haar eigen kracht te gaan staan.

Voor aanvang van onze ‘samenwerking’ was er voor mij wel een twijfelpunt. Ik twijfelde namelijk of ze genoeg op eigen benen zou staan en niet teveel aan mij zou gaan hangen. Ze was heel open naar me en vertelde me dat ze die neiging sterk heeft en dat ze dat ook bij een andere coach deed. Zo stuurde ze die coach heel veel berichtjes tussen de sessies door.

Doordat we dit in openheid konden bespreken en dit zouden begrenzen voelde ik een ‘voorzichtige’ ja om het te gaan ervaren en zou ik een stukje met haar meereizen
Ik besefte dat ze tevens ook een mooie spiegel voor mijn eigen proces zou zijn. Mijn uitdaging zit in grenzen stellen, dus ik realiseerde me dat ik steeds duidelijk zou moeten zijn naar mezelf en naar haar. Vandaar mijn voorzichtige ja. Ik wist dat ik een uitdaging aan zou gaan.

Op een gegeven moment hadden we een retraite met een groep mensen en ik kreeg een aantal berichtjes van haar, ik besloot haar een bericht te sturen met een aantal vragen die ze bij zichzelf kon onderzoeken en ook tips waarmee ze zelf aan de slag kon gaan. Vervolgens kreeg ik weer een aantal berichtjes van haar verspreid over een aantal uur en in de laatste schreef ze; ‘ik voel me een beetje in de steek gelaten’. Op dat moment voelde ik enorme irritatie opwellen. Er werd een rode knop ingedrukt. Ik voelde dat ik op deze manier haar aan het dragen was, het voelde zelfs manipulatief. En dat was precies wat ik niet wilde en sterker nog waar ik niet in geloof. Want dan blijft iemand afhankelijk van je. Ik besefte dat de irritatie voelen een signaal voor mezelf was, hier ligt blijkbaar een grens.

Ik besloot tijdens mijn irritatie om een filmpje voor haar te maken. Zie vlog #40 Voor mij was dit heel nieuw, om vanuit irritatie te spreken. Maar het luchtte me onwijs op, het was letterlijk mijn hart luchten. Zonder filter. Iemand helpen een spiegel voorhouden hoeft m.i. namelijk niet altijd alleen op een zachte manier. Zachte heelmeesters maken soms stinkende wonden. Als het maar wel respectvol is.

Ze reageerde begripvol, maar ook met; niet boos zijn. Het voelde als een kind reactie. Mijn antwoord; ik wil duidelijk zijn naar je. Nu stop ik met berichtjes want we zijn aan het werk. En na het weekend kunnen we bellen en dit uitspreken met elkaar.

Ik onderzocht mijn aandeel, mijn proces, mijn lessen. En tijdens ons telefoongesprek hebben we alles mooi en open kunnen delen vanuit onze volwassen rol. Het was heel erg leerzaam en het gesprek heeft ons beiden opgelucht.
En ik voelde dankzij deze situatie zo sterk: Als ik met mensen werk dan doe ik dat met mijn hele ziel en zaligheid tijdens de sessies, bijeenkomsten of de weekenden. Een keertje bellen of een berichtje sturen als het nodig is vind ik helemaal prima, hoort erbij. Als het maar duidelijk is dat je op eigen benen staat, je je eigen verantwoordelijkheid draagt en je in de spiegel durft te kijken die ik je wellicht voorhoud. Ik doe dat ook en je mag mij ook spiegelen. Dat maakt het gelijkwaardig. Dat maakt dat je in je eigen kracht blijft staan.

Mooi dat wij dit samen hebben onderzocht, jij hier uiteindelijk zo groots op reageerde en we hiervan beiden hebben mogen leren! Dankzij onze ervaring samen kan ik nu mijn grenzen weer wat beter bewaken als ik met mensen werk want daar hebben beide partijen het meeste aan. En zo zijn we leraar en leerling tegelijk 😁

Voel je dat je je soms te afhankelijk opstelt mbt een ander en verlang jij ernaar meer op eigen benen te gaan staan? Je eigen kracht meer te gaan ervaren?
Of heb je de neiging een ander snel te gaan dragen en verlang jij ernaar dat te transformeren? Ik wandel graag een stukje met je mee op je pad.

Wil je mijn filmpjes niet missen? Abonneer op mijn YouTube kanaal; bewust-zijn met Edith