Als je een burn-out, een heftig ziekteproces of andere ingrijpende gebeurtenis ervaart of hebt ervaren in je leven dan merk je dat je daarna nooit meer helemaal de oude bent. 

Soms kan deze fase enorme eenzaamheid geven omdat er eerst nog begrip was voor je situatie maar voor je er erg in hebt dan duwt je omgeving je weer in oude patronen en structuren. Je merkt alleen dat je daar niet meer in kunt gedijen, je bent het ontgroeid. Het past je niet meer alsof je je in een veel te kleine kledingmaat moet wurmen.
Hoe heb jij dat ervaren?

Na mijn burn-out voelde ik sterk dat ik een 
nieuwe weg wilde inslaan, mijn eigen nieuwe pad wilde vrijbanen, mijn hart en intuïtie volgend. Ik had gedacht dat mijn (werk)omgeving me zou steunen, soms was dat ook zo maar ik kwam daar ook  juist de meeste twijfel en weerstand tegen.
Dit maakte het proces na mijn burn-out extra eenzaam en moeizaam. Misschien nog wel zwaarder dan tijdens de burn-out. 
Herken je dit?

Want hoe zorg je ervoor dat je je nieuwe inzichten gaat opvolgen terwijl je je nog zo kwetsbaar voelt? En je juist obstakels tegenkomt?
Want kiezen voor jezelf lijkt ineens iets onbezonnen en egoïstisch te zijn. Ik voelde me soms innerlijk helemaal verscheurd. 
Hoe was dit voor jou?

Het kostte behoorlijk wat moed om op dit punt door te zetten en mijn gevoel te volgen. En ik voelde me soms behoorlijk eenzaam op dit pad. 
Want naast alle belemmerende overtuigingen en angsten van mijn naasten, moest ik ook die van mezelf nog onderzoeken en transformeren.

Totdat ik besefte dat mijn omgeving mij alleen maar spiegels voorhield. 
Mijn eigen twijfels en bezorgdheden werden weerspiegeld. De buitenwereld was gewoon een reflectie van mijn binnenwereld. Ik wilde steeds dieper bij mijn eigen essentie komen en dook dus meer naar binnen om uiteindelijk thuis te komen bij mezelf, op steeds diepere lagen.

Mezelf authentiek neerzetten in de wereld en mijn waarheid leven dat vraagt mezelf bevrijden van de laatste restjes conditionering, van vastgeroeste of onderdrukte emoties aan het licht brengen en me vol vertrouwen over te geven aan het hier en nu. En op elke laag kom ik weer nieuwe uitdagingen tegen.
Welke uitdagingen kom jij zoal tegen?

Het voelt als een eenzame weg, die je zelf af te leggen hebt. Maar dat is een illusie want we maken met velen deze reis. En als je elkaar tegenkomt ervaar je de enorme herkenning en help je elkaar herinneren dat het klopt wat je doet.
Je moet t zelf doen maar hoeft het niet alleen te doen.

Kortom: laat je niet uit het veld slaan ⚔️

Herken je deze worstelingen? En voel je je soms nog wat alleen in je proces? Ik onderzoek graag met je mee zodat jij de onnodige lijntjes die jou tegenhouden kunt doorknippen. Zodat jij je weer vrij kunt bewegen en je je innerlijke kompas weer echt kunt inzetten.