Boos zit ze in een hoek, ik ga bij haar zitten en vraag wat er is.
Weet ik niet! Ze keert zich van me af.
Ik laat haar zijn met haar gevoel, zeg dat ik er ben als ze dat wil en ik blijf in haar buurt.

Kort erna ligt ze hard huilend op bed.
Ik ga in stilte naast haar liggen, laat haar huilen. Na een tijdje verteld ze dat ze verdrietig is en wat de reden is. Ze hoorde vandaag dat haar beste vriendinnetje definitief niet meer terug naar haar klas komt.. Ze wist t al, maar nu was t definitief.

‘Mama, het doet overal pijn in mijn lichaam. Mijn lichaam fopte me, eerst dacht ik dat ik boos was maar ik ben verdrietig’

De golven van verdriet worden rustig aan minder, dan zucht ze een keer diep en is het goed. Het is eruit. Ze wil lekker gaan lezen en ik krijg heel veel kusjes.

Wat een spiegel is ze toch..
Ik zie in haar proces zo mooi terug wat ik herken bij mezelf (& anderen)
Er gebeurt overdag iets, je doorleeft het gevoel niet in het moment maar gaat door.
Soms gebeuren er meerdere dingen op de dag die je even raken, je geeft het onvoldoende of geen ruimte en er stapelt onbewust van alles op.
Later op de dag voel je je niet fijn. Maar soms weet je niet meer hoe dat komt, wat de aanleiding was.
Je reageert bijv gefrustreerd op de anderen in je omgeving, maar het heeft feitelijk vaak niks met de ander te maken.

Hoe ga je om met die gevoelens? Ga je in stilte naar binnen? Kijk je wat er in jou leeft?
Of reageer je op de ander af en geeft dat je weer lucht?
Misschien zoek je juist afleiding om het niet te hoeven voelen?

Verlang jij ernaar om meer flow te ervaren in je leven? Maar ervaar je nog blokkades in je lichaam en stroomt je eigen energie hierdoor nog onvoldoende?

Ik onderzoek graag met je mee tijdens een coaching gesprek en sluit af met een sessie energetisch lichaamswerk.