Er is sprake van een conflict of misverstand, hoe snel steek jij hand in eigen boezem en neem je de ‘schuld’ op je?

Je heb enorm de behoefte aan een weekendje weg met een vriendin, je partner heeft andere plannen voor jullie, wat ga je uiteindelijk doen?

Je kind vraagt je herhaaldelijk om iets, je bent moe, geef je dan toch maar toe?

Werkklussen moeten verdeeld worden en je bent heel druk, niemand steekt zijn hand op, wat doe jij?

Ik bewoog altijd té gemakkelijk mee met de ander. Ik had moeite met conflicten en/of misverstanden en verlangde naar een fijne sfeer. Ik verplaatste me in de ander en had een eindeloos begrip. Mijn behoeften en verlangens waren niet eens bij mezelf in beeld dus kon ik ze ook niet bewaken. Als de ander maar tevreden was en de sfeer maar goed voelde dan was ik tevreden. Althans dat dacht ik…

Ik kwam uiteindelijk steeds in verstikkende situaties terecht met weinig (adem)ruimte voor mezelf. Het ging wringen, ik voelde me vastzitten, geen bewegingsruimte en moest mijn eigen ruimte weer vergroten. Omdat het vaak in relatie tot de ander was, ging dat meestal met frictie gepaard. Want ineens ga je je anders opstellen naar de ander en die ander is dat niet gewend van jou. Uiteindelijk bracht het juist extra spanning en irritatie wat ik aan de voorkant had proberen te vermijden. Het keerde zich dubbel tegen me.

En vervolgens moest ik een moeilijkere strijd aangaan dan ik zou hebben gehad als ik van tevoren dichterbij mezelf zou zijn gebleven.

Niet voor niks heb ik 2 keer in een burn-out gezeten.

De 2e keer wist ik: nu ga ik mezelf volledig aan, de deksel van de beerput mag open want ik wil dit niet nog eens meemaken. Het is tijd voor verandering. Ik ben met behulp van plantmedicijnen (oa. ayahuasca) nog dieper naar binnen gedoken om mijn shit aan te kijken en te doorvoelen. Maandenlang voelde mijn buik beurs, het was alsof ik een ‘open wond’ had. De ene laag na de andere laag werd gepeld om bij de etterende wond uit te komen. Mijn hele lichaam deed pijn alsof ik constant griep had. Het was tijd om me terug te trekken en mijn eigen (emotionele) wonden te verzorgen.

Naast de ayahuasca ceremonies kreeg ik ook goede hulp van mijn therapeut bij de arbo. Beide hulpbronnen sloten naadloos op elkaar aan en ik deelde alle diepgaande inzichten en zij werkte erop door met haar therapie. Ik voelde mezelf steeds meer opkrabbelen en voelde mijn krachten toenemen. Maar ook mijn onzekerheden namen toe, want ik moest zoveel nieuwe vaardigheden aanleren. Want de oude patronen hadden me genekt..

Dankzij de ayahuasca had ik al gevoeld en gezien hoe mijn leven zou zijn als ik ‘gewoon’ mijn authentieke zelf zou zijn dus ik had een anker. Ik wist wat in het verschiet lag.

Een liefdevolle, stralende, vrije, zachte én krachtige vrouw.

Dus ik liet alle onzekerheden er zijn en richtte me op mijn doel; ‘gewoon’ mezelf zijn. Mezelf helemaal omarmen. ‘Ja’ zeggen tegen mij.

A woman on a mission 💃🏻

De psycholoog zag me, zoals ze zelf zei, als een “feniks uit het as te herrijzen”. Volledig tot bloei komen na volledig te zijn afgebroken. Alles keek ik aan, doorvoelde ik, niks ging ik uit de weg. Geboeid volgde ze mijn proces. En ik voelde me écht gezien en gesteund door haar.

De tijd was aangebroken om voor mezelf te gaan staan en te blijven staan, juist als ik uitgedaagd zou gaan worden in relatie tot anderen. Eventueel wat meedeinen met de flow maar blijven staan. Vanaf dat moment besloot ik vaker ‘ja’ tegen mijzelf en vaker ‘nee’ tegen de ander te zeggen. Ik leerde wat zelfliefde voor mij betekende en ging dit stapje voor stapje toepassen. Het was een ware ontdekkingstocht.

Nu doorzie ik mijn oude patronen steeds beter en kan dus bewust andere keuzes maken. Nog steeds houd ik graag rekening met de ander, alleen niet meer ten koste van mezelf. Ik neem zelf een weloverwogen beslissing en vraag geen toestemming.

Hoe zit dat met jou? Kun jij blijven staan voor jezelf? Of beweeg je nog automatisch mee met de ander?

En hoe is dat voor jou? Wanneer voelt dat goed en wanneer niet?

Hoe zou het zijn als je meer voor jezelf zou blijven staan? Wat zou het jou opleveren?

Zitten hier nog (on)bewuste patronen die je in de weg zitten? Zou je hier graag meer bewustzijn op willen zodat je andere keuzes kunt maken?

Ik ontdek graag met je mee. locked0 List T