Ik schreef in een eerdere post over de radiostilte met een vriendin. Ik had iets kwetsbaars vanuit mijzelf gedeeld waarvan ik voelde dat het tussen ons contact in stond (vanuit mijn perspectief). Ik hoorde een paar dagen niets meer. Dat kwam binnen bij me..

Ken je dat, zo’n ongemakkelijke stilte die soms ontstaat als er iets is voorgevallen? Hoe ga jij ermee om? Kun je de stilte verdragen? Of ga je vrijwel direct handelen? 
Wellicht trek jij je juist verder terug? Of zet je je juist onwijs af, F*ck you, bekijk ‘t maar!

Ik kwam erachter dat In die stilte, in die oorverdovende stilte juist prachtige parels verscholen lagen voor mij.
Want ik realiseerde me, ik mag zowel mezelf als haar nu de ruimte geven.

Ik negeerde mijn impuls om uit te reiken omdat ik besefte dat t uit een oud patroon voortkwam. Het zou voortkomen uit mijn onzekerheid. Want ik heb moeite met het feit dat iemand boos of evt teleurgesteld in me is. Maar mag zij boos, teleurgesteld, verdrietig of wat dan ook op mij zijn? 
Mag zij haar ruimte nemen? Ja, voelde ik, dat mag ze. Volledig! Mag ze dat echt? Kan ik erop vertrouwen dat dit alles zich precies zal ontvouwen zoals het bedoelt is? 
Ja en ik geef haar de kans erop terug te komen op háár moment en haar manier. En ik geef mezelf de kans hierin te berusten. Surrender to the devine..

Ik voelde ook dat ik bleef staan; ik stond achter mijn aanpak, mijn woorden, mijn actie. Niet vanuit trots, maar omdat ik reflecteerde op mezelf en het zo weer zou doen. Hoe fijn dat ik nu niet ging twijfelen en vanuit dat gevoel mezelf kleiner maken en terugkomen op wat ik gezegd had. Me verontschuldigen zodat het weer goed zou zijn. 
Hoezo verontschuldigen? Nergens voor nodig. Ik stond achter mezelf. En wat  voelde dat krachtig. Ongeacht de mogelijke uitkomst.
Als ze commentaar op mij en mijn aanpak zou hebben, dan zou dat ook prima zijn. Dan zou ik weer onderzoeken of daar een kern van waarheid voor mezelf in zou zitten en/of dat het iets van haar was.

Ik kon deze mooie en waardevolle lessen voelen, juist doordat ze niet gereageerd had. Dit waren misschien nog wel belangrijkere lessen dan datgene wat ik eerder gedeeld had.

Ik gaf dit alles ruimte en onverwachts kwam weer een verbinding tot stand; amazing! 
De energie die vrijkomt als je allebei ‘naakt’ durft te zijn. Als je de ander écht wilt zien en horen. Als je jezelf volledig durft te laten zien, volledig durft uit te spreken én verantwoordelijkheid neemt voor je eigen stukken dan ontstaat er magie. De ander spiegelt je alleen maar op pijnpunten die nog in jezelf zitten, ze zijn van jou. De ander raakt ze alleen maar aan. Hier liggen belangrijke sleutels verborgen.

Er ontstond een verbindend veld van liefde en veiligheid waarin alles vrijwel moeiteloos getransformeerd kon worden. 
Alles stroomde enorm, het was zo onwijs fijn! We spraken af dit veel meer te gaan, echte sharings, van hart tot hart. We voelden onze connectie closer worden, we waren ieder én samen door een paar laagjes heen gegaan. Wat een dankbaarheid!

We kennen allemaal wel meidenvenijn: soms manipulerend, sluw, onderhuids, schijnheilig, achter de rug, roddelend, ondermijnend en gemeen. Maar stel je eens voor hoe het is als vrouwen juist handen ineen slaan. De kracht die dan vrijkomt. 
Hoe helend en krachtig het is als we als vrouwen elkaar die veilige ruimte bieden om kwetsbaar te zijn, om zelfonderzoek te doen, om dingen niet persoonlijk te maken, om overstijgend naar jezelf te kijken, elkaar juist te bevragen, te spiegelen, te helpen groeien. Te helpen ‘shinen’
Hoe zou dat zijn denk je? 
En natuurlijk niet alleen onderling tussen vrouwen, maar liefst met al je dierbaren.

Waar herken jij de meidenvenijn in je leven? Wat doet dat met je?
Waar herken je die onvoorwaardelijke veiligheid in je vriendschap? Wat doet dat met je?

Verlang jij ernaar om jezelf kwetsbaar uit te spreken? Jezelf alle ruimte te gunnen in contact met een ander? Maar heb je in je omgeving nog niet iemand waarmee je dat kunt of durft? 
Laten we samen op ontdekkingstocht gaan en ondervinden hoe krachtig het is om je pantser een stukje te openen zodat je voorzichtig je kwetsbaarheid kunt gaan omarmen. Ik geef je met liefde alle ruimte om hierin te groeien en vertrouwen te winnen. Afgestemd op jouw tempo.

Laten we dan lekker de natuur in duiken! Maken we heerlijke een wandeling, leggen ergens een kleedje neer, nuttigen iets en als het zo voelt dan kan ik je een energetische lichaamssessie geven zodat blokkades in je lichaam die aangeraakt en voelbaar worden tijdens het gesprek weer stromend gemaakt kunnen worden. Zodat jij meer in flow komt 😊