Lange tijd leefde ik een leven waarin ik voelde ‘is dit het nu’? Is dit nu de reden van mijn bestaan? Wat is mijn nalatenschap als ik er niet meer ben? Heb ik de wereld een beetje mooier kunnen maken? Wat wil ik mijn kinderen voorleven?

Ik kon altijd al heel goed fantaseren waar ik naar verlangde en dat gaf me tijdelijk voldoening, voldoening in het moment. Maar het alleen bij een fantasie laten maakte het contrast met mijn dagelijkse bestaan echter steeds groter. Iets in mij bleef onvervuld. Hoe zou ik mezelf kunnen vervullen? Hoe zou ik mezelf kunnen bezielen en een bezield leven kunnen leiden?

Ik moest voor mijn werk ergens een ouderavond organiseren en voor aanvang vertelde iemand me over ayahuasca, hij had het gevoel me dit te ‘moeten’ vertellen. Er gebeurde iets op zielsniveau, ik werd geraakt in mijn kern, zijn verhalen over zijn ervaring bleven me bij. Een twinkelend licht in zijn ogen liet me niet meer los. Daarna kwam mijn mind er tussen; is dit drugs? Zo ja, dat heb ik nooit gebruikt en ga ik ook nooit doen.

Ik ging surfen op internet.

Ik liet t weer los en kort erna kreeg ik ‘toevallig’ een paar ebooks van iemand en het eerste boek dat ik las was van Lars Faber, de gewijde reis. Bij elke volgende bladzijde voelde ik de roep van mijn ziel sterker worden.

‘Toevallig’ kwam iemand op mijn pad die een betrouwbare plek wist.

Tijdens mijn ayahuasca reis in 2015 kreeg ik dankzij een prachtige én pijnlijke ervaring een diepe realisatie. Een yin en yang ervaring die samenkwam als een geheel.

In het eerste deel van de reis voelde ik op de diepste lagen waarvoor ik hier op aarde ben, ik kreeg alvast puzzelstukjes te zien die ik toen nog niet kon plaatsen en ik voelde wie ik in essentie ben. Puzzelstukjes die soms pas jaren later steeds meer op z’n plek bleken te vallen.

Na de eerste ronde zag ik mezelf in de spiegel, ik schrok, ik probeerde mijn mondhoeken omlaag te duwen. Ik zag een ontzettend stralende vrouw met een enorm krachtig licht in haar ogen en een lach zo breed dat het bijna te pijnlijk was om haar aan te kijken.

De man naast me vertelde over zijn herbelevenissen van de oorlog uit zijn land. Shit, Edith, stop met stralen, dit is niet gepast! Het contrast is zo groot.. pas je aan!

In het tweede deel van de reis werd ik heen en weer geslingerd tussen mijn leven op dat moment en mijn leven als ik mijn potentie zou leven.

Mijn leven op dat moment voelde als het verblijf in een schemerig grottenstelsel, met ijle lucht die me bijna de adem ontnam en waar ik letterlijk gebukt doorheen moest lopen. Ik verstikte langzaam en ik ging gebukt door het leven. Zo voelde het.

En vervolgens shifte ik weer naar de tijdslijn waarin ik mijn potentie zou leven, zo overweldigend mooi, licht, vrij, met oneindige mogelijkheden. Ik herinnerde me ten diepste dat ik krachtig met energie kan werken; ik ben een energiewerker en heb een missie. Ongeacht de vorm, in alles wat ik doe.

Nu weet ik dat we dat in potentie allemaal zijn, maar we zijn het vaak vergeten of zetten het (on)bewust niet altijd functioneel in.

Ik shifte steeds dus beide realiteiten.

Ik wilde de reis niet onderbreken, realiserend dat ik deze ervaringen niet meer kon wegstoppen, ik had een nieuwe imprint van mijn mogelijkheden ontvangen. Ik besefte dat als ik het bij een fantasie zou laten, als ik geen stappen zou zetten dan zou ik in cirkels blijven rondcirkelen en steeds weer doen wat ik al deed en dus ontvangen wat ik al kreeg. En precies dat voelde onvervuld.

Ik besefte ook dat ik ziek zou worden, ik kon niet meer op dezelfde voet doorgaan.

Ik kwam in beweging, mijn wereld werd letterlijk en figuurlijk op z’n kop gezet. Ik kwam in een burn-out terecht. Ik heb zoveel moeten loslaten..

Maar dankzij deze onvergetelijke ervaring had ik een anker, een diep weten bracht me in beweging om verder op ontdekkingstocht te gaan, op zoek te gaan naar werkelijke bezieling. Ik wist wat voor me lag, ik had het al gezien en gevoeld.

Ik moest eerst mijn zware rugzak afdoen en stuk voor stuk de inhoud ervan gaan verwerken. Wat een weg

De ballast gaan transformeren naar doorleefde wijsheid, mijn rugzak vullen met de schatten die het leven me had geschonken zodat ik mezelf maar ook anderen zou kunnen begeleiden op hun pad. Helpen herinneren.

Na licht geschenen te hebben op mijn eigen trauma’s ging ik me oa. verdiepen in de energiewetten, verdiepen in het reptielenbrein, het kwantemveld.

Het reptielenbrein werkt op de automatische piloot. Het kan dan ook het beste gezien worden als een mechanisme dat automatisch reageert op prikkels die emoties in ons oproepen. Dit is ook de reden dat het reptielenbrein met het onderbewustzijn van een mens vergeleken wordt. Door zo bewust mogelijk te leven, ging ik patronen, overtuigingen, programmeringen doorzien die ik vervolgens leerde shiften. ‘An ongoing proces’

De naam van mijn praktijk viel op z’n plek: bewust-zijn met Edith

Ik kan nog steeds heel goed fantaseren maar gebruik nu mijn fantasie om te manifesteren waar ik naar verlang. Als ik het al kan voelen, als ik het al kan zien, dan is het er dus al. Alleen is het dan nog onstoffelijk en een kwestie van in de materie zetten.

Hoe doe je dat dan?

Dat vroeg ik me af.

Ik moest leren om stil te worden, leren mezelf op de eerste plaats te zetten, leren wat zelfliefde voor mij inhield, leren ontvangen.

Sinds ik dagelijks mediteer, komt die inspiratie tot me en heb ik de keuze om er gehoor aan te geven en de stappen te zetten. Mijn hoger bewustzijn en hulptroepen die beschikbaar zijn helpen me. Ik hoef het niet meer op wilskracht te doen maar juist tot rust komen en vanuit de overgave mezelf te laten leiden. En ik kan nu bewust mijn wilskracht ondersteunend inzetten om de stappen te zetten die nodig zijn maar waar ik niet altijd zin in heb.

Mijn vorm van mediteren wisselt enorm; het kan zijn als ik in de natuur ben, wandel, in de tuin werk, in bad lig of gewoon op een kussentje zit. Het is voor mij belangrijk dat het onderdeel van dagelijkse patroon is geworden zonder dat het een ‘moetje’ is, zonder dat het een kunstje wordt want dan dient het niet zijn doel.

Het is lang niet zo makkelijk als dat t klinkt, het betekent ook ‘offeren’ wat niet meer dient; alles durven voelen, vrijlaten van patronen, situaties, werkzaamheden maar ook mensen.

Ik probeer heel zuiver te voelen; waar leidt de energie me toe?

En waar stagneert de energie? Waar zitten energielekken? Waar zit verwarring? Verstrikking?

En vooral, waar zit de bevrijding in mezelf?

Leef jij regelmatig in je eigen fantasiewereld om maar te ontsnappen aan je dagelijkse realiteit? En snak je ernaar om stevig geworteld te zijn en de stappen te zetten die je dichter bij je verlangens brengen? De verbinding met je hoger bewustzijn te versterken en na te leven? Wil je je ego dienend laten zijn aan je zielsverlangen? Het onderscheid beter leren herkennen?

Ik help je graag herinneren om meer bezield te leven en jouw wereld mooier en authentieker te maken zodat jij op jouw eigen wijze bijdraagt met een rimpel effect.