Sinds ik in het proces zit waarbij ik mijn ‘helper’ een sabbatical gun, ervaar ik regelmatig ongemak. Want ik word nu vaak geconfronteerd met situaties waarin mijn helper spartelt en sputtert. Telkens lijkt alles in mij wil de ander te willen helpen, wil automatisch ‘ja’ zeggen terwijl ik soms ‘nee’ voel, wil de ander niet teleurstellen, wil een ander voor laten gaan etc

Wat ik nu nieuw doe is dat ik er niet naar handel. Ik zie mijn patronen, voel de ongemakken en laat ze er zijn. Ik wentel er me zelfs even in en onderzoek ze.
Ik handel of reageer pas als ik het antwoord diep van binnen voel. Bij twijfel doe ik nog niks.
En als ik voel dat iets toch niet klopt dan gun ik mezelf de ruimte om erop terug te komen.
Jeetje wat is dit nieuw.. en gek genoeg ook fijn als ik de weerstand los kan laten.

Zelfs het laten zijn van de gevoelens van ongemak gaat wennen. Het geeft me zelfs een bepaalde vorm van rust. Ik jaag mezelf niet meer op en ben hiermee zacht voor mezelf, ik gun mezelf dus alle ruimte.
En ik kom zoveel parels tegen..

Sommige mensen in mijn omgeving gaan het herkennen bij me en het inspireert hen ook om zichzelf die ruimte meer te gaan gunnen.

Ik heb het gevoel dat ik me al enkele weken in een poel van ongemak begeef en het helemaal ok is. Want ik weet dat dit nodig is om diezelfde poel te gaan ontstijgen, om als een feniks te kunnen herrijzen.
Ik ervaar een stilte voor de storm. Wederom een transformatieproces.

Het is herfst, ik laat los wat niet meer dient. Ik duik verder de stilte in. Zonder weerstand. Er zullen de komende tijd veel voorbereidingen gaan plaatsvinden want 2020 wordt een nieuw jaar, een nieuw begin, met veel nieuwe wendingen voor me.
Ik voel het, ik weet het. Het gaat zich mooi ontvouwen.

Wat maakt de herfst in jou los? Kun je het ook loslaten? Of zit er nog weerstand op?
Veel mensen zien op tegen deze periode van meer donkerte, stormen binnen en buiten zichzelf, de confrontatie met donkere gevoelens.
Welke kans ligt hier voor jou? Wat dient je niet meer? Wat wil jij als blaadjes van de boom laten vallen?

Wil jij als een feniks uit het as herrijzen? Maar voelt het te donker om die afdaling alleen te maken en verlang jij ernaar dat ik een stukje met je meeloop en een lichtje bijschijn? Dan weet je me te vinden.