Ik heb de laatste tijd verschillende gesprekken gehad met vrouwen met een gemeenschappelijk onderwerp.
Altijd heel sterk geweest en nu steeds meer durven voelen wat zich aandient; pijn, verdriet, afwijzing, jaloezie, onzekerheid etc.
Stuk voor stuk krachtige vrouwen die aan het verzachten zijn. Waarbij oude gevoelens naar boven aan het komen zijn die niet meer dienen, maar die nog wel in hun lichaam huizen.
Gevoelens die eerder in hun leven geen ruimte konden krijgen vanwege hun overlevingsmechanisme. Het was niet veilig genoeg.

Wat eerst veiligheid bood staat nu in de weg. Als je je achter je overlevingsmuurtje verschuilt dan kun je de schoonheid, de vrijheid die erachter verscholen ligt niet zien en beleven.
Hoe kun je dan in verbinding zijn met je innerlijke kompas? Als die ondergedompeld ligt in een beerput van gevoelens die niet doorvoelt zijn.
Hoe kun je de fluistering van je ziel horen als je andere innerlijke stemmen zichzelf overschreeuwen vanuit je kindpijnen?

Hoe zou het zijn als je stopt met afleiding zoeken van je onrust, van al die gevoelens die je zo goed kent maar niet wil voelen.. En als je contact gaat maken met jezelf. Jezelf in alles serieus gaat nemen i.p.v. wegwuiven. Als je contact gaat maken met je verlangens?
Als je merkt dat je weer gevoelens ervaart waar je van wil weg lopen, help dan het gekwetste kind in jezelf herinneren dat je juist verbinding met jezelf in alle facetten wilt gaan (leren) maken omdat daar de sleutel verborgen ligt.
Hoe kun je jezelf leiden op je pad als je innerlijk kompas nog verstopt zit?
Hoe kun je dan werkelijk voelen waar je blij van wordt? Wat jou zingeving geeft?

Kom maar..zak maar..huil maar..
Geef alles maar ruimte. Je hoeft soms helemaal niet te weten wat het is, waar het vandaan komt. Voel het maar, laat alles maar stromen..
Je bent nu veilig. Kom maar..
Komt er een nieuwe golf, adem er maar in en geef het maar weer de ruimte. We gaan hier samen doorheen, ik ben bij je.
Voel eens hoeveel zachter alles wordt. Bijna sereen.
Voel eens hoe de energie weer kan gaan stromen.
Voel eens hoe het voelt als je thuis bent bij jezelf.
Voel eens hoeveel ruimte er ontstaat.
Deze ruimte kun je nu anders gaan vullen; met liefde, met licht, met voldoening, met plezier etc.

Lieve krachtige vrouw, het is een illusie te denken dat je zwak of kwetsbaar bent als je dit doet. Sterker nog ik denk dat het je alleen maar krachtiger zal maken als je zachter mag worden van jezelf.
Tuurlijk is het belangrijk dat je je wel veilig voelt in dit proces als je alles toelaat. Voel wie je veiligheid biedt of dat je jezelf dat op dat moment kunt bieden.
Met zachte kracht kun je heel veel bereiken. Maar wat is zachte kracht?
Voor mij is het mezelf serieus nemen in alles en vanuit zelfliefde echt ‘ja’ zeggen tegen mezelf.
Zachte kracht is voor mij dat je niet altijd met een gestrekt been een duel hoeft aan te gaan om voor jezelf op te komen.
Als jij heel goed weet wat je wel of niet wilt en je kunt dat vanuit je hart, zonder aanval of verdediging kenbaar maken, dan gaan er regelmatig deuren moeiteloos open. Zonder dat je de deur hebt hoeven forceren en daarmee brokken maakt.
Zachte kracht is niet persé heel liefelijk maar wel heel duidelijk.

Voel jij dat jouw opgetrokken muurtje je niet meer dient? Eigenlijk gewoon in de weg staat? Wil je jouw muurtje met zachte kracht gaan ontmantelen om te ontdekken welke schatten er voor jou verborgen liggen?
Ik stroop mijn mouwen met liefde op en assisteer je graag in dit proces.
Want eerlijk, dat is nog het mooiste van mijn ‘werk’, het is geen ‘baan’ maar is het naleven van mijn zielsmissie.
Ik ben vaak diep geraakt als iemand weer echt met zichzelf verbonden is, weer thuis is gekomen en gaat doen waarvoor hij of zij hier is. Dat ontroert me elke keer weer enorm, soms tot tranen toe.